afanador

Citations 

variante(s): afanaire, afanator, afanayre, affanado, affanador, affanaire, affanayre

n. m.

'homme de peine, manœuvre'

D: 1267 ⊂ Rn 2:31b (aff‑); 1279 CahorsDocIndF 1:287,19–20 (aff‑); 1279 CahorsDocIndF 1:288,1 et pass. (aff‑); TarNîmesL 540,1 (aff‑); 1329 ⊂ ChartCahorsD 17,6 (affanayre c. r. sg.); 1330 ⊂ Pans3; 1336 ⊂ Pans 2:32,2; 1362/63 ⊂ CConsSAntL 51,2 (‑aire c. r. sg.); 1366 ⊂ Pans3 (‑ator); 1431 ⊂ Pans3 5b (affanaire «celui qui loge ou nourrit les bestiaux»); 15e s. DoatRn 2:31b (‑aire c. s. sg.); 1472 ⊂ Pans 2:220,22 (affanados); 1472 ⊂ Pans 2:220,23 (aff‑); 1497 ArlesLRaisPrB 73,7r (affanado); av. 1520 ⊂ DocMillau2A 974 (affanayres c. r. pl.); LRaisDV 217,10 (‑ayre c. s. sg.); RouergueAffre 330b (affanayre)

Dér. de → afanar à l'aide du suffixe ‑aire/‑ador < -ᴀ́ᴛᴏʀ/-ᴀᴛᴏ́ʀᴇ.

FEW 24:242a [*ᴀꜰᴀɴɴᴀʀᴇ]; DEM 2:213a; DEI 72b. TL 1:220; Gdf 1:173b. – Stouff2 426–31.