grondilh

LvP

s. m.

a. 'gronderie'

b. 'humeur morose (?)'

Rn 3:513a; 3:513b [grondilh; grongill ]; Lv 4:200a; 4:201a [grondilh; grongilh : Rn grong‑ à corr. en grond‑ ]

FEW 4:290b [ɢʀᴜ̆ɴᴅɪ̄ʀᴇ].