encausar
LvP
v. a.
a. 'poursuivre'
b. 'chasser'
Rn 2:351b; 2:351a [encaussar, encassar; causar ]; Lv 2:433a; 2:431a; 1:229b [encausar; encasar; causar : Rn encass‑ à corr. en encaus‑; Rn que caus‑ à corr. en qu'encaus‑ ]
FEW 4:617b [ɪ̆ɴᴄᴀʟᴄɪᴀʀᴇ]. – Sternbeck 38.
→ encasar