deisazegar, dezazegar (ę)

LvP

1. v. a.

'disloquer'

2. v. réfl.

'se désister, se départir'

Rn 2:43a; 5:221a [dezaizir; dezasezer ]; Lv 2:56a; 2:210b; 2:220a; 2:216b [deisazegar, dezazegar; dezaizir; dezazir; dezasezer : inf. dezaizir, dezasezer et dezazir (dans l'index) de Rn à biffer ]

FEW 24:131a [ᴀᴅᴀᴇꞯᴜᴀʀᴇ]. – Sternbeck 22; Stichel 31, 84.

→ desazir