lagremejar, lermejar (ẹ)

LvP

v. n.

'larmoyer, pleurer'

Rn 4:7a [lagremejar s. v. lagrimar ]; Lv 4:300a

FEW 5:120a [ʟᴀᴄʀɪ̆ᴍᴀ]. – Stichel 84.